Vandaag is het tien jaar geleden dat ma overleed, in Vlaardingen. Het is een cliché, maar het lijkt allemaal nog maar net geleden. Ze was een goed mens. En ook lief voor dieren. We herinneren ons allemaal de parkiet, de papegaai, de honden, poezen en ander gedierte dat verzekerd was van haar lieve zorgen.
5 opmerkingen:
Ja vergeet vooral de laatste niet Brammetje.
nicobo
Arme Brammetje! Nee Nico, die moeten we inderdaad niet vergeten. Dus een: Hoera voor Brammetje
Jan
Welk dier was er nou niet welkom...
Fijne herinneringen...
Hugo
Brammie en tummy, ik moet er nog om lachen als ik denk aan hoe oma en de buurvrouw gehaktballetjes braadden voor de hond, of kip kookten voor de poes. En beiden lagen bij oma in bed.
Af en toe moest Brammie naar de dierenarts omdat hij last van zijn darmpjes kreeg (waarschijnlijk van de kruiden, want vlees zonder kruiden at ie niet).
als Brammie dwars lag en niet wilde eten ging oma op balkon staan om Boefie te roepen, dan at Brammie wel...
Ik weet nog goed, dat ik koffie was wezen drinken.Ik was nog maar net thuis, of de telefoon ging: Bram was dood! Hij was zich dood geschrokken van een grote hond die plotseling op hem afgekomen was!Ik ben gelijk weer terug gegaan,wat een verdriet om zo'n klein hondje!Ma heeft hem in een kartonnen doos gelegd met een bloem erbij van een plant.En toen gebeld om hem te laten cremeren. Ja, zielig verhaal!
Een reactie posten