Interview met Nikéh

Nikéh vermaakt zich best in het Verre Oosten, maar ziet ook veel armoede. Een interview met haar, want de Booisterbode staat voor niets:

Hoe gaat het daar?

Het is een heel leuk uitwisselingsprogramma. Leuke studenten, leuke dingen gezien ook, gekke dingen, mooie dingen, maar ook vieze dingen zoals open riolen in Semarang. Nu ben ik in Yokyakarta, toch één van de schoonste steden van Indonesië.

Leer je er wat over water?

We zijn bij verschillende projecten geweest; een sanitatieproject voor een soort sloppenwijken. Ze hebben daar nu stromend water (op één plek in de wijk) en een wc. Ook zijn we bij een project geweest waar ze nu een dam bouwen, zodat de sloppenwijken en de stad Semarang niet overstromen.

Word je nu gelukkiger met je plekkie in Vlaardingen, stromend water, een eigen wc en douche, want daar word je toch nederig van?

O ja, zeker. Maar ook al in verhouding tot de Indonesische studenten hier. Ik voel me zo rijk! Voor anderhalve euro kan je hier uit eten gaan, inclusief drankje, en dat is voor hen héél veel. Natuurlijk is dat verhoudingsgewijs, maar toch. Maar ja, wat je zegt, ook zo'n wc en douche in Nederland. Daar ben je dan echt blij mee. Ze hebben hier soms geen douche en wassen zich dan met een emmertje water dat ze over zich heen gooien. Dat vinden ze ook helemaal niet erg, want makkelijk en fijn. Ook wc-papier gebruiken ze niet. Spoelen met wat water. Uit die emmer. .

Word je nederig?

Niet echt nederig, maar het is meer dat je je een soort lullig voelt om uit eten te gaan. Dat het niets kost, en zo. En je dan van alles denkt.

Toch maar genieten, niet de big spender uithangen en die mensen respecteren? Of is dat gepraat van een oude man?

Nee hoor, dat denk ik ook. Maar ik ga nu Mart bellen, want het is hier inmiddels half twaalf en ik wil kijken of ik Mart nog kan bereiken op zijn werk. Want om zes uur moet ik er weer uit. En groeten aan iedereen!