Het is, als we goed tellen, vandaag 43 jaar geleden dat pa overleed, bij vrienden in de P.C. Hooftlaan in Maassluis. Hij was daar met ma op visite. Een hartaanval maakte een abrupt einde aan zijn 54-jarig leven. Het was een zaterdagavond en Huug, net getrouwd, werd gewaarschuwd om de kinderen thuis op te vangen. Zoals toen gebruikelijk was, werden er witte lakens opgehangen voor de ramen aan de Zuidvlietkant van de woning. Pa lag daar in de voorkamer opgebaard. Dat kon, zelfs een aantal dagen, omdat het heel erg koud was. Op zijn begrafenis was het verschrikkelijk druk.
---------------------------------------------- De familie- en vriendenkrant -------------------------------------------
woensdag 2 januari 2008
Vandaag herdenken we pa
Het is, als we goed tellen, vandaag 43 jaar geleden dat pa overleed, bij vrienden in de P.C. Hooftlaan in Maassluis. Hij was daar met ma op visite. Een hartaanval maakte een abrupt einde aan zijn 54-jarig leven. Het was een zaterdagavond en Huug, net getrouwd, werd gewaarschuwd om de kinderen thuis op te vangen. Zoals toen gebruikelijk was, werden er witte lakens opgehangen voor de ramen aan de Zuidvlietkant van de woning. Pa lag daar in de voorkamer opgebaard. Dat kon, zelfs een aantal dagen, omdat het heel erg koud was. Op zijn begrafenis was het verschrikkelijk druk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Dat kan ik me nog heel goed herinneren want mr,de Ruiter kwam mij halen.Wij woonde toen in de Ridderstraat. Moeder was toen 46 jaar en dan met 10 kinderen thuis.Het was een hele zware periode.
Ja, ik kan me nog herinneren dat jij me thuis opwachtte, Huug. Ik zei dat het wel ging nadat mij was verteld wat er was gebeurd en ging Leen halen. Die was bij Antje thuis. Ik raakte onderweg helemaal overstuur (de boodschap drong toen langzaam door) maar had wel de tegenwoordigheid van geest om aan te bellen bij de (beneden)buren van Antje, oome Gerrit Brons. Zijn vrouw deed open en bij haar kwam de boodschap niet meteen door. Ik gilde: Mijn vader is dood!!! Een traumatische ervaring, die ik nooit meer ben vergeten.
Gerrit Brons is toen met Leen en mij mee terug gelopen, terug naar de Zuidvliet. Ik vergeet die tocht nooit meer.
Jan
ik zat met jen,bij familie van haar kant
in de trompstraat s,middags,nieuwjaar
te wensen.
toen ik later in de middag een verschrikkelijke drang kreeg om naar huis
te gaan.jen zei nog wil je nu al weg.ik
zei laten we gaan.toen ik thuis kwam wist ik het,ik werd geroepen.
Een reactie posten