Wat doen die honden daar, dacht Herman even geleden voor zijn voordeur. Nadere inspectie leerde dat daar een sprinkhaan zat, die niet wegging. Het groene beestje zat met zijn legboor vast tussen de stenen. Onderzoek leerde dat het een vrouwtjessprinkhaan was. Die gebruiken de sabelvormige legboor om aan het einde van de zomer eitjes te leggen. Na de winter komen hier eerst de larven uit en dan worden het volwassen beestjes, die vier tot tien centimeter lang kunnen worden. Het zal Herman er allemaal niet van weerhouden deze winter zout te strooien als het glad is of wordt. ,,Dus of ze het overleven, ja dat weet ik niet,'' meldt Herman.
3 opmerkingen:
Time will tell...
Hugo
Wel een leuke foto eigenlijk...
Hugo
sprinkhaan is gewoon gestruikeld.
ligt nu languit op zijn plaat.
Een reactie posten