Leen de Noorman

De Booisters stammen 'ergens' van de Noormannen af. Zeggen ze. Wie Leen op het water ziet, kan niet anders dan dit beamen. Met Calista en Lucia op de Vlist, 2 1/2 uur lang. Tik onderstaande regel over in uw internetvenstertje en kijk op:

http://nl.youtube.com/watch?v=wu9ajzrBJro

Overtuig uzelf. Met kleinkinderen in de boot, op zoek naar haaien en dolfijnen.

Maandag begrafenis vader Lilian

Komende maandag wordt de vader van Lilian, Jaap Oelius, begraven in Steenwijk. Er is 's ochtends om 11.00 uur eerst een dienst in de Grote- of St.Clemenskerk in Steenwijk. Aansluitend is de begrafenis op de begraafplaats 'De Nieuwe Landen' te Kallenkote. Daarna kan worden gecondoleerd in de koffiekamer van De Laatste Eer, weer in Steenwijk.

Belangeloze bierhulp van Johan

Johan Schuurbiers in Italie doet ook wel eens wat voor anderen. Op een recent feest van de plaatselijke harmonie waar hij lid van is, bediende hij een van de biertaps. Zo te zien kostte hem dat niet veel moeite. Zal wel komen doordat hij voortdurend zelf moest proeven. Een goed getapt pilsje vereist zorg, zoals wij allen weten. Je moet voortdurend de kwaliteit in de gaten houden en dat laat je niet aan een ander over.

Marieke stopt met roken

Marieke (op de foto bij Pia thuis met Guus en Nico) is gestopt met roken. Deze week is ze naar een instelling geweest die magneetjes bij haar oor heeft geplaatst waardoor de verslavingsverschijnselen wegblijven. Komende week wordt zo'n magneetje bij haar andere oor geplaatst.
De aanpak is eerder bij een zwager van Pia gedaan en die rookt sinds die tijd niet meer. Marieke hoopt dat het bij haar ook lukt. Ze is in ieder geval gemotiveerd. Eerder verminderde haar broer Daan al zijn roken. Bovendien is hij gezonder gaan eten waardoor hij zictbaar is afgevallen. Daar zou zijn vader een voorbeeld aan kunnen nemen.

Nico's Angels in de Zoo

Omniversum, de Apenheul en nu Burgers Zoo, de meiden van Nico worden verwend deze week. Annemiek, Charlotte, Marielle en Lenneke, zeg maar Nico's Angels, lopen hier in de jungle. Misschien wachten ze wel op Tarzan. Alhoewel, Nico is natuurlijk hun eigen Tarzan. En dat U allen het weet: het was weer een hele leuke dag! En wat ze roepen? Dat is: ,,Hoi allemaal! We zijn hier! Op de brug!''

Vader van Lilian overleden

De vader van Lilian is vandaag overleden. Hij was al enige tijd ziek, maar vandaag ging het opeens snel bergafwaarts. Hij is 77 jaar geworden. Piet en Lilian zijn naar de (schoon)moeder onderweg.

Meiden van Nico nergens bang voor

Je zou zeggen: blijf uit de buurt van Bokito maar de vier meiden van Nico zijn voor de duvel niet bang, dus kropen ze lekker boven op hem. Annemiek, Lenneke, Charlotte en Marielle zijn deze week bij hun pa en die neemt ze mee: dagjes uit. Ze zijn al bij het Omniversum geweest, en hier zijn ze bij De Apenheul en Burgers Zoo en eind van de week nog een verrassing. Geen wonder dat ze allemaal vrolijk lachend op de foto staan. Het zijn hartstikke leuke meiden, vindt de Booisterbode.

Klassekeuken in Maasland

Wat een prachtige keuken! Daar zou de Booisterbode graag eens koken! Daar in Maasland, bij Lilian en Piet. Goed, het heeft allemaal in huis een flinke tijd overhoop gelegen, maar het resultaat is om trots op te zijn. Design van klasse. Nog een enkel detail moet afgewerkt en dan is de verbouwing klaar. Dat worden spruitjes op niveau, een sudderlappie van klasse! Nogmaals, prachtig, prachtig. Maar... Lilian en Piet gaan eerst naar Frankrijk, even uitpuffen van het werk.

Wie weet wie wie is?

Verzoekje van Cor; hij heeft deze twee foto's van Arie Hoek gekregen met de vraag of hij weet wie er op staan? Dat weet Cor niet. Dus is de vraag aan de lezers van de Booisterbode of zij kunnen helpen.

Lucia start manga-forum op internet

Lucia, dochter van Marcel en Agnes, is een internetsite begonnen. Ze tekent graag (en goed) en meer in het bijzonder in de manga-stijl. Zij kijkt ook veel naar tekenfilms die in die stijl zijn gemaakt. Ze stopt er heel haar ziel en zaligheid in. Een beetje zoals haar oom Cees, die ook zo verzot is op onder meer deze wijze van tekenen.

Op die site is Lucia een forum begonnen en iedereen kan daar dus meepraten en ideeen aanbrengen. Het lijkt misschien voor kinderen, maar dat is maar deels het geval. Ook talloze volwassenen zijn met deze tekenstijl bezig. Agnes roept een ieder op er eens te kijkje te nemen en zich te registreren.

Doe dat op htpp://www.heavenforanimefreaks.tk

Johan overleeft eten paddenstoelen

Bericht uit Italie. Johan Schuurbiers meldt dat hij, tot nu toe, geen nadelige gevolgen heeft ondervonden van het eten van paddenstoelen op vrijdag. De geplukte paddenstoelen waren parasolpaddenstoelen. Je hebt ze ook zonder een ringetje halverwege de steel. Die moet je laten staan. Vertel je niet na als je ze eet. Dus, niet vergeten: de paddenstoelen met ringetje. Kun je trouwens op en neer schuiven langs de steel. Johan laat weten dat ze naar schnitzel smaken.

Hij was daar een week met twintig kinderen van zijn harmonie. Ze oefenden er ook voor een concert. De kinderen waren aardig. Heel aardig en gedisciplineerd. Als er gezegd werd dat ze moesten gaan slapen, deden ze dat ook.  Op de school waar hij heeft gewerkt, was dat tijdens werkweken wel anders. Aldus een heel relaxte Johan.

Eerste rijles voor Stefan

Stefan, zoon van Jan Willem en Jeannet, krijgt morgen zijn eerste rijles. Een cadeautje van opa Cor en oma Jen vanwege zijn 18de verjaardag. Hij stapt achter hij stuur bij de zelfde rijschool als waar zijn moeder bij heeft gelest.

Cor wijst ongeruste familieleden erop dat de rijles om 19.00 aanvangt. De Booisterbode zou graag geen grappen willen horen over rijlessen. Stefan voltooit de rijles ongetwijfeld onbeschadigd.

Voor Rietje begint het leven

Rietje, hier op de foto met Brent, is vandaag jarig. De Booisterbode feliciteert haar van harte. 

Ze is 40 geworden en gezegd wordt dat dan het leven begint. Julie is weer thuis na twee weken bij oma te hebben gelogeerd in verband met allerlei klussen in huis.

Nikeh is 'back in town'

Hasta la pasta! Nikeh is back ' in Olanda'! Deze week verruilde ze Espana weer voor ons platte, lieve, lage land. Na enkele maanden Spaans te hebben geleerd op locatie schuifelt ze weer door Vlaardingen, vele Spaanse woorden rijker. Want dat was de bedoeling van haar verblijf in Granada: goed Spaans leren.

Het was leuk iedereen weer te zien, meldt ze op haar site. Maar ze zou zo weer terugkeren naar dat deel van het Iberisch schiereiland. Granada is erg gezellig en mooi, en een prachtig oord voor studenten. En, hier en daar, gratis tapas!

Bovendien, Spanje op zich is een heel leuk land, en ze hebben een leuke taal, weet ze. Nikeh gaat graag snel terug.

Muziekles van Johan Schuurbiers op berg

Bericht uit Italie. Johan Schuurbiers is deze week met twintig muzikantjes van zijn harmonie op kamp op een berg. Zondag is er een concert en daar oefenen ze meteen voor. Ook op de berg. Moeders komen er eten koken. Vandaag staat het eten van paddestoelen op het menu. Daar is in het bos naar gezocht. Johan weet nog niet of hij mee eet. Zijn kennis van paddestoelen is beperkt. En  hij heeft gehoord van giftige paddestoelen die er bijna uitzien als eetbare. 't Zal hem benieuwen, zegt ie.

Cor is er altijd maar druk mee

Pensionado Cor heeft het er maar druk mee. Klusje hier, klusje daar. Vaak is hij bij een pompstation te vinden in Maassluis. Daar houdt hij de vier pompen schoon en onderhoudt ze, maar de meeste pret heeft hij in de wasstraat. Komen er mensen die met een droge borstel hun auto willen schoonmaken! Dom, dom, dom. Natuurlijk waarschuwt Cor ze dat de lak zo wordt beschadigd. Dan schrikken die mensen soms. Nooit bij stil gestaan.

Mannen klussen bij Agnes

Vakanties betekenen ook in huize Marcel en Agnes soms klussen. Zoals deze week. Pa Leen en Marcel hebben in enkele dagen de achtergevel kaal geschrapt, tussen de buien door proberen ze die ook te schrappen en te gronden.

Bij het kozijn in de bijkeuken zijn boven- en onderstijl vernieuwd. Over twee weken wordt het raamkozijn in de keuken vervangen. Het glas in de bijkeuken wordt dubbelglas.

Leen is blij dat hij maar twee kinderen heeft.

Booisterbode over op I-Mac

De Booisterbode is overgestapt op een I-Mac van Apple. De moderne tijd gaat dus ook aan deze redactie niet voorbij. Het betekent enige hapering in de nieuwsvoorziening, maar die komt snel weer op gang.

Kleintjes zingen voor oma

Ziehier, wat een snoezen waren het, al die kleinkinderen. Nog onbedorven. Lief zingend voor een blije oma. Het is een foto van Marishka van Wim en ze stuurde hem naar Agnes, met wie ze sinds 20 jaar via Hyves weer contact heeft. Beide dames dachten dat het leuk zou zijn die op de Booisterbode te zetten en dat is het. Dus hier is ie! Waarschijnlijk gemaakt toen oma 65 werd.

Wie kan hier meer over vertellen? Welke herinneringen zijn er. De Booisterbode is benieuwd.

Jawohl, het bier was best, zegt Huug

Huug en Truus, en vrienden, hebben een weekje vakantie achter de rug. In Duitsland (Odenwald). Jawohl. Ze hebben redelijk goed weer gehad. In Heidelberg hebben ze nog een kasteel bezocht en met een huifkar (vort sik) gereden door weilanden en bossen. En, ook belangrijk, het bier was weer best!

Daan alweer 30

Daan is vandaag jarig! Hij is alweer 30 geworden, een felicitatie waard. De Booisterbode hoopt dat hij een fijne dag heeft.

Daan heeft zijn verjaardag zaterdag al gevierd met wat vrienden, Marieke (Guus is met vakantie) en Pia en Jan in een tapas-restaurant in Amsterdam.

Dadsong by Jan

Jan heeft in zijn muziekstudio een nummer opgenomen, genaamd "op zo'n moment mis ik nog steeds m'n pa". Het originele nummer heet Dadsong en is van Fred J. Eaglesmith, maar Jan heeft het vertaald naar het nederlands. Hij is er erg trots op en wil dit natuurlijk met jullie allen delen!

Johan correspondent Italie

Johan Schuurbiers, sinds enoge tijd een welkome gast op de Booisterbode, wordt onze vaste correspondent voor Italië. Hij zal ons op de hoogte houden van het wel en wee daar.

Zijn eerste bijdrage betreft de verbouwing aan zijn huis in het Noorditaliaanse Gargazzone. Johan meldt:
,,Booisters zijn ook in het buitenland actief. Johan en Marialuise, zoon en schoondochter van oom Jo en tante Lies, zijn al een tijd bezig om hun huis in Italië op te knappen. Dat mocht ook wel, want er was al tientallen jaren weinig aan gedaan. Het leek hun wel leuk om een balkonnetje aan de achterkant te hebben. Een muurtje eruit slaan blijkt dan toch weer een klein avontuur, maar het resultaat is niet slecht. Het uitzicht is misschien wat minder dan in Maassluis, waar ze op de vliet uitkeken, maar een berg heeft ook wel wat.''

Cor sikstiesiks

Van harte voor Cor vandaag. De Booisterbode feliciteert hem met zijn sikstisikste verjaardag. Een jonge god nog steeds uiteraard, de vrouwen dol op hem, maar hij zit liever achter zijn pc. En met zijn kleinkinderen op schoot. Dat mag hij vandaag de hele dag doen (niet dat van die pc natuurlijk).

Pia wint picknickmand

Pia, vriendin van Jan, heeft een picknickmand gewonnen. Ze las deze week in de Metro dat het Schouwburgplein in Rotterdam met kunstgras zou worden omgetoverd tot een groen stadspark. Wie op het artikel reageerde, kon een van de zes picknickmanden winnen. Pia reageerde per mail en... won.
Maar... ze zit twee dagen met haar zussen in Haarlem in een sauna-achtige omgeving en kon de mand dus niet ophalen. Dat hebben Marieke en Jan gedaan en die hebben de inhoud van de mand meteen ter plekke grotendeels leeggpicknickt. De (goede) fles champagne ging - hik - leeg, het stokbrood met brie werd verslonden, alsmede de tapenade met Italiaanse toast.
Geen wonder dat Marieke en Jan roepen: Leve Pia!

Marieke maakte met haar mobieltje een aantal foto´s en zette die met een slideshow op internet. Er werden vanaf grote hoogte vanuit een helicopter nog duizenden anjers over het plein uitgestrooid (de meesten kwamen ergens op de Lijnbaan terecht) en, geloof het of niet, een bloemetje kwam in het champagneglas van Marieke terecht. Klik op:

http://www.slide.com/r/2hVudNP76j8PUHxfTXcvniyohEJsC2_H?previous_view=mscd_embedded_url&view=original

Eerste fruithapje voor Brent

Brent, van Bert en Rietje, heeft zijn eerste fruithapje gekregen. De doerak vond er eerst niks aan, maar nu smult hij ervan en trappelt bij elke hapje.
Hij is precies Bert. De manier van kijken, lachen en hij is net zo gemakkelijk en net zo rustig. Hij kan zich al om rollen en zo op zijn buik komen te liggen. Een hele prestatie voor een baby van vier maanden.

Oplossing horlogeraadsel

In een balorige bui (één l, Groene Boekje) maakt Jan mensen wel eens wijs dat het schermpje zijn hartslag, cholesterol en bloeddruk weer geeft. In andere gevallen verzint hij dat het met astrologie te maken heeft. De waarheid is dat Marcel en Johan gelijk hebben. De blokjes geven de tijd weer waarbij de linker twee rijtjes de uren weergeven en de rechter twee rijtjes de minuten. Van beide twee rijtjes zijn de linkerblokjes de tientallen en de rechter de eenheden. Dus als het acht uur 's avonds is, toont het scherm helemaal links twee blokjes boven elkaar (want twintig uur) en verder helemaal niets (want nul minuten).

Er zijn ook bureauklokjes met deze tijdsaanduiding.

En aan prijzen doet de Booisterbode natuurlijk niet. Daarvoor ontbreekt budget, en het is ook niet echt het niveau van deze internetfamiliekrant. Toch?

Raadsel: hoe laat is het?

Jan heeft, nabij Boedapest, een nieuw horloge gekocht. Zonder cijfers en wijzers, maar met blokjes. Een enkeling heeft het al gezien, dus die mag niet mee doen (eerlijk zijn) bij de beantwoording van de vraag: hoe laat is het op dit horloge. Hoe werkt de tijdsaanduiding? Uitleg volgt mettertijd.

Guus in Boedapest

Guus is gearriveerd in Boedapest voor een week muziek. Hij is daar met vrienden op het Sziget-festival. Op meerdere podia zijn bekende en onbekende artiesten te zien en vooral te horen. Dat zijn artiesten als REM, Iron Maiden, Alanis Morissette en anderen. Eerder zag Jan in Praag een affiche ervan.

Het festival is op een groot eiland in de rivier die door Boedapest stroomt. Op dat eiland is ook een camping. Guus staat er met zijn tent onder een boom. Hij zal de komende week waarschijnlijk weinig slapen.

Felicitaties voor Marcel

Marcel is vandaag jarig en zeker weten dat Agnes hem ergens mee gaat verrassen. Al is het maar met een heerlijke Koreaanse dan wel Thaise maaltijd. De Booisterbode feliciteert Marcel van harte.

Sexy mannen aan het werk

Natuurlijk hielp pa Huug, de vakman. Want er waren lastige hoekjes. Dus kijken zoon Hugo, Cora en kids nu tegen een nieuw behangetje aan. Bloemen. Grote. In de hal en op de overloop.

Huug kon het natuurlijk niet af zonder Sander. Zeker niet bij het afsteken van het behang. Ook dan is er professionele hulp nodig, daar aan het Westeinde in Maassluis. En het was warm. Heel warm. Dus zien we twee sexy mannen met ontbloot bovenlijf aan het werk. De vrouwen moeten wel hun handen thuishouden natuurlijk.

En met de hartelijke dank aan de vakmannen.

Monique is jarig

Monique is vandaag jarig. Ze zal het niet vieren, maar toch feliciteert de Booisterbode haar. Al was het maar omdat het van binnen en van buiten een prachtige meid is. Deze foto is daarvan het overtuigende bewijs.

Booisterbode gaat verder

De hele afgelopen week heeft in het teken gestaan van Teun de Zeeuw. Over de schok van diens verdrinking komen we maar langzaam heen.

Maar de tijd gaat door, dus de Booisterbode moet ook wel. Er zijn intussen ook enkele familieleden jarig geweest. Wouter van Herman, Jeanette van Cor en Jen en vandaag Stefan, de man van Jeanette. Gefeliciteerd alsnog.

Definitief afscheid van Teun

Onder grote drukte is vanmiddag in de NH-kerk van Maasdijk met een speciale dienst afscheid genomen van onze vriend Teun, echtgenoot van Ank. Namens de familie De Zeeuw sprak zwager Wim Scheffers. Jan sprak namens de familie Booister.

Hieronder zijn speech:

,,Leve de aubergines!
Dankzij deze donkerpaarse groente leerden iets meer dan tien jaar geleden Teun de Zeeuw en Ank Booister elkaar kennen. Als ik het goed heb onthouden, zei zoon Rini op een zeker moment tegen zijn moeder: ga nou maar eens zelf die aubergines halen.
Zo begon het tussen Teun en Ank.
Zij was blij met hem. En hij met haar.
Toen Teun in die tijd op de Nollaan fietste met een nichtje, kwam Ank er op de fiets aan. Ze hadden nog maar net omgang met elkaar. ,,Kijk,´´ zei Teun trots tegen dat nichtje, ,,dat is nou mijn vriendinnetje.´´
Wij, broers, zus, zwagers en schoonzussen kregen Teun vervolgens op visite.
Teun hoorde er meteen bij. Niet omdat wij zo aardig zouden zijn, maar omdat Teun deugde. Fijne vent. Type: ruwe bolster, blanke pit. Innemend. Bescheiden.
En we zagen meteen dat hij Ank weer gelukkig maakte. Ik ben met hem in de hemel gekomen, zei ze.
Dat was voor ons het belangrijkste.
De kinderen mochten hem ook meteen heel graag, want Teun was altijd een vrolijk mens. Maakte grapjes.
Op de Booisterbode, dat is een soort familiekrantje dat we op internet maken en dat deze dagen dienst doet als een digitaal condeleanceregister, meldt een van de kinderen van broer Nico nog dat ze zo moest lachen toen ze aan Teun had gevraagd wat hij wilde drinken. Een biertje natuurlijk, maar Teun had gezegd: doe mij maar een Spa bruin. Dat had ze nog nooit gehoord!
Pas nog tijdens een fietstochtje in het noorden van het land, met wat mensen die hem na stonden, had hij geroepen, ongetwijfeld in de buurt van een terras: Jongens, we moeten de dorst voorblijven!
Teun hield van vrolijkheid, van gezelligheid. En wij ook.
Dus toen hij 65 werd, twee jaar geleden, zongen wij, Booisters, hem toe met de Aubergine-blues.
Want heel af en toe zingen we voor iemand die we aardig vinden.
Voor Teun zongen we toen twee liedjes.
Teun was ook een van ons geworden.
Afgelopen maandagmorgen bij Ank thuis vroeg pastoraal werker Willy van Loenen-van den Beukel bij de voorbespreking van deze bijeenkomst, aan mijn zus Alie en mij hoe wij als Booisters Teun zouden typeren. We waren het er snel over eens.
Hartelijk. Dat was het eerste woord dat bij ons opkwam. Teun was een hartelijke man. Hij was voorkomend, zeker. Positief ingesteld ook. Maar in onze ogen vooral iemand met een groot, warm, sociaal hart.
Teun, zo hadden wij ontdekt, was echt een lief mens. Met een dikke streep onder lief en een dikke streep onder mens.
Dat zagen we vooral in hoe hij met Ank omging. Elke week een bos bloemen, altijd lief voor haar. Zorgzaam. Kleine dingen, grote zaken, hij was in alles attent.
Zo waren twee mensen bij elkaar gekomen die in elkaar meerwaarde hadden gevonden. Twee mensen voor wie één en één, drie werd.
En wij? Wij zagen Teun mee genieten met ons als we met wat flauwekul bezig waren.
Dus wie van ons bij hem op visite kwam, kreeg wel eens wat groente mee. Een paar paprika’s, wat aubergines. Kan je er wat mee, vroeg hij dan? Ik kreeg aubergines en legde Teun uit hoe ik die in de keuken ging gebruiken.
Zo hebben we allemaal onze herinneringen aan Teun.
Mijn dochter Marieke, 24 jaar inmiddels, nam voorzorgen als ze Teun de hand moest schudden bij bijvoorbeeld verjaardagen. Dan deed ze toch maar even haar ring af.
Wat heeft die man een sterke handen, had ze al meteen bij de eerste keer ontdekt. Tja, Teun was nooit te beroerd om de handen uit de mouwen te steken. Thuis niet, in het verenigingsleven niet, nergens niet. Dan krijg je dat.
De herinneringen aan Teun blijven. Ook nu we afscheid van hem moeten nemen.
Ik dacht heel even, als er gerechtigheid is, zeggen ze nu bij de hemelpoort: Teun, dat paspoort van jou, dat was voor Thailand al niet helemaal oké, wat is daar nou weer mee? Niet goed geregeld, jongen. Ga maar terug.
Maar dat zal wel niet gebeuren.
Daarom: leve de aubergines, die deze twee mensen bij elkaar brachten.
En: Leve Teun de Zeeuw.
Nooit zullen we hem vergeten!''

Tot zover de speech van Jan. Daarna werd Teun de kerk uitgedragen met namens de familie Booister Piet en Jan als drager. De overige vier dragers waren broers van Teun.

Niet alleen in de kerk waren heel veel mensen, ook in het crematorium Ockenburgh was het veel en veel drukker dan verwacht. Het was heel moeilijk afscheid te nemen van deze fijne man.

Met Teun is ons een zeer geliefd mens ontvallen.

Grote drukte bij condoleren Teun

Vele honderden mensen zijn vanavond naar de NH-kerk in Maasdijk gekomen om Ank, haar kinderen en aanhang en de familie van Teun te condoleren. Namens de Booisters stonden Huug en Alie met Dick in de rij. Buiten stonden de mensen tot om de hoek, geduldig wachtend tot ze naar binnen konden. De kerk zou zeven uur open gaan, maar vanwege de drukte werd besloten met het condoleren eerder te beginnen. Om kwart voor acht zou dat afgelopen moeten zijn, maar het ging nog door tot tegen acht uur.

Iedereen was ontroerd vanwege het onverwachte overlijden van Teun. Morgen is het afscheid in de NH-kerk, met aansluitend de crematie in Ockenburgh.

Veel bloemstukken voor Teun

Het ene na het andere bloemstuk wordt bij Anneke thuisbezorgd. De kist van Teun ging vanmorgen al half schuil achter die bloemenzee. Ank heeft ook de bos rode rozen die ze van Teun een paar dagen geleden nog kreeg, bij zijn kist gezet. Intussen heeft ze veel aanloop en zijn vanmorgen ook Rini's vriendin Ratsamee en haar dochter Pimporn versneld teruggekeerd uit Thailand om meteen naar Anneke te gaan.

De Booisterbode dient inmiddels ook als een soort condoleanceregister. Het voelt goed dat veel mensen meeleven, bijvoorbeeld Pauline en Marleen en hun partners en kinderen. Ook de familie van Teun vindt het fijn dat zo aan Teun aandacht wordt besteed.

In de Westlandse Courant stonden vanmorgen weer twee rouwadvertenties vanwege Teuns overlijden. Teun wordt vanmiddag overgebracht naar de kerk waar vanavond veel drukte wordt verwacht bij het condoleren.

Laatste foto van Teun

Dit is de laatste foto van Teun, ongeveer een week geleden gemaakt tijdens een fietstocht met vrienden in het noorden van het land. Onderweg kwamen ze een soort heemtuin tegen, een hele grote, waar ze nog een hele tijd hebben gewandeld en waar deze foto is gemaakt. We zien Teun erop als een vrolijke, hartelijke man. Altijd goedgemutst en zorgzaam. Kortom, een fijn mens.
De kist is vanmiddag definitief dichtgegaan. Familie en vrienden hebben nog een laatste groet gebracht.
In de Westlandse editie van het AD stonden vanmorgen, inclusief de mededeling van Anneke, niet minder dan dertien rouwadvertenties. Van familie, het verenigingsleven en zijn vele, vele vrienden.

Teun is nog even bij Ank

Teun is nog enkele dagen bij Anneke. Ze heeft met hulp van familie van Teun, haar eigen kinderen en een paar eigen familieleden beneden een kamertje leeggeruimd waar haar lieve man ligt opgebaard tot dinsdag, de dag van het condoleren. Constant brandt ze er een kaarsje voor hem. Alle bezoek kan daar met haar even bij Teun langs.

Zo kan ze in de laatste dagen dat Teun onder ons is, nog voor hem zorgen. Dat is goed, want haar laatste herinneringen betreffen vooral de Teun die ze uit de sloot haalde en reanimeerde. Zo wordt voor Anneke het afscheid van haar lieve man zinvoller.

Teun overleed vrijdagavond door verdrinking in de sloot vlak voor zijn huis. Zaterdagmorgen vroeg hing de vlag al halfstok bij de voetbalclub Maasdijk, waar hij ook geliefd was. Teun had verder onder meer vrienden bij zijn biljartclub en de smartlapzanggroep waar hij actief was. Zo is zijn overlijden het gesprek van de dag in vooral Maasdijk.

Op verzoek van Anneke dragen broers van Teun en drie eigen broers de kist na de afscheidsdienst in de NH-kerk in Maasdijk naar de auto waarmee hij haar crematorium Ockenburgh wordt gebracht.

Woensdag afscheid van Teun

Komende woensdag wordt in de Hervormde Kerk van Maasdijk afscheid genomen van onze vriend Teun. De dienst begint twee uur. Om vier uur is de crematie in Den Haag. Dinsdagavond is er gelegenheid tot condoleren in de aula van de kerk.
De politie heeft vanmorgen officieel gemeld dat Teun door verdrinking om het leven is gekomen. Hij is waarschijnlijk onwel geworden voordat hij gisteravond met zijn scooter de sloot voor zijn huis inreed.
Teun was een fijn en goed mens. Het is voor hem en Anneke goed geweest dat ze samen plezier hebben beleefd aan de bijna tien jaar die ze bij elkaar waren. Die jaren waren de moeite waard.